Şu an beni yazmaya sevkeden, içeriden gelen bir film repliğinin sesini duyup düşünmeye başlamam oldu. ''Olmak zorunda.'' diyor duyduğum boğuk bir kadın sesi. Nitekim boğuk olan kadın değil, sesiydi.-Ki tahminimce karakterin on yedi yaşlarında olduğu başarısız dublajlı filmlerden biriydi-
Olmak veya zorunda olmak, işte hiçbir mesele bu değildi toplum tarafından sterilize edilmiş hayatlımızda.
Bir eylemi yapmayı eğer kalben istiyorsan, zorundalık kavramı ortadan kalkar. Eğer mutlu olmak ideali uğruna oksijen soluyorsan, o an düşündüğün hissettiğin şekilde hareket etmenin zorunda ol. Davranışlarındaki bu tip değişimler kişinin zihnindeki aç boşluğun bira sarısına boyanarak yok olmasını sağlar. Ki bu da insanın toplumca ayıplanan ''içme'' eylemine sevk olmasına engel olur.
Alkollü olduğunda herkes o kadar doğal ki toplumun dayattığı tüm zorunlu duygular ortadan kalkan ikinci detay haline geliyor. İnsan sadece istediği ve kendini gerçekleştirmek için yapmak zorunda olduğu her şeyi anında yapabiliyor.
Bu yüzden insanoğlunun yüzüne, keyifli bir gülüş tadi veriyor hafizamda kimyasal formülünün yer edinemediği malum kimyasal madde.
İnsanın zihnindekilerin karakterine yansıması da ayrı bir husustur diğer insanlar tarafından değerlendirilip yargılanmasında. Bu maalesef günümüzde illegal maddeler tarafından gerçekleştiriliyor. Bunun nedeni, insanoğlunun milyonlarca yıl süren başarısız toplumsal evrimidir. Eğer ki insanlar bahsi geçen doğallığı alkol, nikotin gibi maddelerle değil de kendi özünde arasaydı şu an bir yerlere varabilmişti. ''Bir yerlere varabilmek'' toplumun aynı zamanda bireyin kendi iç dünyasında gerçekleşen ilerlemeyle oluşan farkındalık duygusunu ele alır. Bu farkındalık Jhonny Walker Red Label ile geliyor.
Diyeceğim o ki alkol kötüdür.
''masaya rakı yolla Mualla,
yağ gibiymiş mübarek.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder